ΑΓΙΟΥ ΙΟΥΔΑ ΘΑΔΔΑΙΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΟ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετὰ τὴν α΄ στιχολογίαν, κάθισμα.
Ἦχος α΄. Τὸν τάφον Σου Σωτήρ.
Ἰούδα Μαθητὰ, τοῦ Χριστοῦ θεηγόρε, τὴν τούτου μυηθεὶς, συγκατάβασιν ἄκραν, τοῖς πᾶσιν ἀνεκήρυξας, σωτηρίας τὰ ῥήματα, θείου Πνεύματος, ἐνδεδυμένος τὴν χάριν· διὰ τοῦτό σε, χρεωστικῶς εὐφημοῦμεν, Ἀπόστολε ἔνδοξε.

Δόξα. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Θεὸν ὑπερφυῶς, συλλαβοῦσα Παρθένε, καὶ τέξασα σαρκὶ, μὴ τραπέντα τὴν φύσιν, πολλοῖς με παραπτώμασιν, ἀλλοιούμενον κάθαρον, καὶ ταπείνωσιν δίδου ἀεὶ τῇ ψυχῇ μου, καὶ μετάνοιαν, εἰλικρινῆ τῇ καρδίᾳ, καὶ σύνεσιν δέομαι.

Μετὰ τὴν β΄ στιχολογίαν, κάθισμα.
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον.
Ἀδελφὸς κατὰ σάρκα Χριστοῦ γενόμενος, καὶ Ἀπόστολος τούτου καὶ ὑπηρέτης σοφὸς, ἀνεδείχθης ἀληθῶς Ἰούδα ἔνδοξε, καὶ ‘΄ανεκήρυξας σαφῶς, τὸ Εὐαγγέλιον Αὐτοῦ, δυνάμει τοῦ Παρακλήτου· διὸ σὲ ὑμνολογοῦμεν, ὡς ἡμῶν πρέσβυν πρὸς τὸν Κύριον.

Δόξα. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Ἐκ γαστρός Σου προῆλθεν ἐν ὕλῃ σώματος, ὁ Ὑπερούσιος Λόγος δίχα τροπῆς καὶ φυρμοῦ, καὶ ἐθέωσεν ἡμᾶς δι’ ἀγαθότητα, Παρθενομῆτορ Μαριὰμ, τῶν Ἀγγέλων χαρμονὴ, ἀνθρώπων ἡ σωτηρία· διό σε δοξολογοῦμεν, οἱ σεσωσμένοι τῇ κυήσει Σου.
Μετὰ τὸν Πολυέλεον, κάθισμα.

Ἦχος α΄. Τὸν τάφον Σου Σωτήρ.
Ἀπόστολε Χριστοῦ, Μαθητὰ καὶ θεόπτα, Ἰούδα Ἀθλητὰ, ἀδελφὲ τοῦ Κυρίου, τοὺς πίστει ἑορτάζοντας, τὸ σεπτόν σου μαρτύριον, ἐλευθέρωσον, ἀσθενειῶν καὶ πταισμάτων, ταῖς πρεσβείαις σου, παῤῥησίαν ὡς ἔχων, μεγίστην πρὸς Κύριον.

Δόξα. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Μαρία ἡ τὰς τρεῖς, ἀνηκούστος ἑνώσεις, ἑνώσασα φρικτῶς, παρθενίαν καὶ τόκον, Θεόν τε καὶ ἄνθρωπον, πίστιν τε καὶ πιστεύοντας, τοῖς ξενίζουσι, τούτοις καρδίαν ἀνθρώπου, ἡμᾶς ἕνωσον, τῇ τοῦ Υἱοῦ Σου ἀγάπη, καὶ σῶσον Πανύμνητε.
Τὸ α΄ ἀντίφωνον τοῦ δ΄ ἦχου.

Προκείμενον: Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν...
Στ.: Οἱ ουρανοὶ διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ...
Εὐαγγέλιον, κατὰ Λουκάν. Ζήτει τῇ η΄ Νοεμβρίου...

Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ Μαθηταῖς·16 Ὁ ἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει, καὶ ὁ ἀθετῶν ὑμᾶς ἐμὲ ἀθετεῖ· ὁ δὲ ἐμὲ ἀθετῶν ἀθετεῖ τὸν ἀποστείλαντά με. 17 Ὑπέστρεψαν δὲ οἱ ἑβδομήκοντα μετὰ χαρᾶς λέγοντες· Κύριε, καὶ τὰ δαιμόνια ὑποτάσσεται ἡμῖν ἐν τῷ ὀνόματί σου. 18 Εἶπε δὲ αὐτοῖς· Ἐθεώρουν τὸν σατανᾶν ὡς ἀστραπὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα. 19 ἰδοὺ δίδωμι ὑμῖν τὴν ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ, καὶ οὐδὲν ὑμᾶς οὐ μὴ ἀδικήσῃ. 20 πλὴν ἐν τούτῳ μὴ χαίρετε, ὅτι τὰ πνεύματα ὑμῖν ὑποτάσσεται· χαίρετε δὲ ὅτι τὰ ὀνόματα ὑμῶν ἐγράφη ἐν τοῖς οὐρανοῖς. 21 Ἐν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἠγαλλιάσατο τῷ πνεύματι ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν· Ἐξομολογοῦμαί σοι, πάτερ, κύριε τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, ὅτι ἀπέκρυψας ταῦτα ἀπὸ σοφῶν καὶ συνετῶν, καὶ ἀπεκάλυψας αὐτὰ νηπίοις· ναί, ὁ πατήρ, ὅτι οὕτως ἐγένετο εὐδοκία ἔμπροσθέν σου.
Δόξα: Ταῖς τοῦ Αποστόλου...
Καὶ νῦν. Ταῖς τῆς Θεοτόκου...
Ιδιόμελον.
Ἦχος πλ. α΄. Στ.: Ἐλεήμον, ἐλέησόν με ὁ Θεός...
Παρεστηκὼς τῷ θρόνῳ τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ, καὶ παῤῥησίας τυγχάνων πρὸς αὐτὸν, διὰ τὴν συγγενῆ οἰκειότητα, μὴ παύσῃ ἀεὶ δεόμενος, ὑπὲρ ἡμῶν Ἰούδα, καὶ νῦν, καὶ ὅταν καθίσης ἐπὶ θρόνον, σὺν λοιποῖς Ἀποστόλοις, κρίναι τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ Ἰσραήλ.
Ὁ Κανὼν τῆς Θεοτόκου· καὶ τοῦ Ἁγίου, οὑ ἡ Ἀκροστοιχίς: Μέλπειν Ἰούδαν τὸν θεόπτην σπουδάσω. Θεοφάνους.

ᾨδὴ α' Ἦχος πλ. α'. Ἵππον καὶ ἀναβάτην
Μύστα τῶν οὐρανίων, Ἰούδα πάνσοφε, μαθητὰ τοῦ Σωτῆρος, καὶ κοινωνὲ τῆς ζωῆς, τὴν γλῶσσάν μου κίνησον, καὶ τὸν λόγον ἴθυνον, πρὸς τοὺς ὕμνους σου παμμακάριστε.

Ἕλκων τὸν τοῦ Σωτῆρος, ζυγὸν Ἀπόστολε, καὶ τὴν αὔλακα τέμνων, καὶ νεουργῶν τῇ χάριτι, τὸν σπόρον κατέβαλες, καὶ πολύχουν ἤνεγκας, τῷ καλέσαντι παμμακάριστε.

Λόγον τὸν σαρκωθέντα, εὑρὼν διδάσκαλον, καὶ ταῖς τούτου θεόπτα, μαρμαρυγαῖς πυρούμενος, ἐγένου φῶς δευτερον, ταῖς τοῦ πρώτου λάμψεσι, συμμορφούμενος ἀξιάγαστε.
Θεοτοκίον

Πίστις ἡγείσθω μόνη, καὶ μὴ ἀπόδειξις, τῶν ὑπὲρ νοῦν θαυμάτων, Θεογεννῆτορ πάναγνε· τὸν γὰρ ἀκατάληπτον, Θεὸν Λόγον τέτοκας, ἐνδυσάμενον τὸ ἀνθρώπινον.

ᾨδὴ γ'. Ὁ πήξας ἐπ' οὐδενὸς
Ἐπήρθη τῶν Μαθητῶν, Χριστοῦ ἡ εὐπρέπεια, ὑπεράνω πάσης μεγαλειότητος· οὗτοι γὰρ γεγόνασιν αὐτοῦ, φίλοι τε καὶ οἰκεῖοι, καὶ συμφυλέται καὶ συνέστιοι, καὶ τῶν μυστηρίων ἐκφάντορες.

Ἰουδα οἱ ἀδελφοί σου σὲ ἐπαινέσουσιν, ἀδελφὸν φανέντα καὶ νομιζόμενον, τοῦ φανερωθέντος ἐν σαρκί, Λόγου τοῦ πρὸ αἰώνων, συναϊδίου ἀναλάμψαντος, ἐκ τοῦ ἀϊδίου Γεννήτορος.

Νεκρώσας τὰ ἐπὶ γῆς σου μέλη συνῴκησας, τῇ ζωῇ τῶν ὅλων Χριστῷ Πανόλβιε, καὶ τῆς ζωηφόρου βιοτῆς, πάσῃ τῇ οἰκουμένῃ, καταγγελεὺς σὺ ἐχρημάτισας, ῥήματα τῆς ζωῆς προϊέμενος.

Θεοτοκίον
Ἰδοὺ σὺ ὑπὲρ πάσας Ἁγνὴ κεχαρίτωσαι, ὑπερέβης πάσας τῇ ἁγιότητι, πάσας ὑπερῆρας καὶ πασῶν, ὤφθης ὑψηλοτέρα, τῶν οὐρανίων σαφῶς δυνάμεων, Μήτηρ τοῦ Θεοῦ χρηματίσασα.

Κάθισμα. Ἦχος πλ. δ'. Τὴν σοφίαν.
Τοῦ τεχθέντος Δεσπότου καὶ ἀδελφοῦ, χρηματίσαντος πάντων τῶν ἐκλεκτῶν, Ἰούδα μακάριε, ἀδελφὸς ἐχρημάτησας, καὶ ὑπ' αὐτοῦ Ἀπόστολος, εἰς πάντα τὰ πέρατα, ἀπεστάλης πανεύφημε, τὸν λόγον τῆς πίστεως, πᾶσι κατασπείρων, καὶ φωτίζων τοὺς σκότει, ἀγνοίας δουλεύοντας, πονηρῷ κοσμοκράτορι. Διὰ τοῦτο βοῶμέν σοι· Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου.

Θεοτοκίον
Πειρασμοῖς πολυπλόκοις περιπεσών, ἐξ ἐχθρῶν ἀοράτων καὶ ὁρατῶν, τῷ σάλῳ συνέχομαι, τῶν ἀμέτρων πταισμάτων μου, καὶ ὡς ἔχων ἀντίληψιν, καὶ σκέπην σε Ἄχραντε, τῷ λιμένι προστρέχω, τῆς σῆς ἀγαθότητος· Ὅθεν Παναγία, τὸν ἐκ σοῦ σαρκωθέντα, ἀσπόρως ἱκέτευε, ὑπὲρ πάντων τῶν δούλων σου, τῶν ἀπαύστως ὑμνούντων σε, πρεσβεύουσα αὐτῷ ἐκτενῶς, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς προσκυνοῦσιν ἐν πίστει, τὸν τόκον σου ἄχραντε.

ᾨδὴ δ'. Τὴν θείαν ἐννοήσας σου
Ὁ μέγας τοῦ Κυρίου Ἀπόστολος, τῆς ἐμφανείας τοῦ Θεοῦ, ἠξιωμένος ἠγάπηται, καὶ τῆς αὐτοῦ θεωρίας, τὴν αἴγλην καὶ τὸ κάλλος τεθέαται.

Ὑπάρχων χαρισμάτων ἀνάπλεως, καὶ δωρεῶν τῶν ἐκ Θεοῦ, δεδωρημένων Ἀπόστολε, πρὸς σωτηρίας λιμένα, τοὺς σὲ ὑμνολογοῦντας ὁδήγησον.

Δυνάμει ἀηττήτῳ τοῦ Πνεύματος, τοῦ παναγίου Λειτουργέ, τῶν ἀπορρήτων φραξάμενος, τῆς πονηρίας διώκεις, πνεύματα τῷ λόγῳ τῆς χάριτος.

Θεοτοκίον
Ἀφράστως συλλαβοῦσα πανάμωμε, τὸν Ποιητήν σου καὶ Θεόν, δυσώπει σῶσαι κινδύνων ἡμᾶς, καὶ ψυχικὴν σωτηρίαν, βραβεῦσαι τοῖς ὑμνοῦσί σε Δέσποινα.

ᾨδὴ ε'. Ὁ ἀναβαλλόμενος
Νόμου παρωσάμενος, τὰ προσκιάσματα, τὸν χαρακτῆρα τῆς ἀληθείας, τηλαυγῶς ἐκήρυξας, αὐτὴν κεκτημένος, ὁδηγὸν τὴν ἀλήθειαν.

Τὸ τοῦ νόμου πρόσταγμα, πληρῶν Ἀπόστολε, τὰ ἔθνη πάντα ταῖς διδαχαῖς σου, μαθητεύων ἔδραμες, καὶ ταῦτα βαπτίζων, Τριάδος ἐπικλήσεσιν.

Ὄμβρος ὡς οὐράνιος, ὡς δρόσος ἄνωθεν, ὁ θεῖος φθόγγος σου θεοκήρυξ, τὸν αὐχμὸν διέλυσε, τῆς πολυθεΐας, ἑνὸς Θεοῦ κηρύγματι.

Θεοτοκίον
Νέκρωσον τὰ πάθη μου, Θεογεννήτρια, καὶ τὴν ψυχήν μου τὴν νεκρωθεῖσαν, ἁμαρτίας δήγματι, ἀνάστησον Μήτηρ, τῆς ὄντως ἀναστάσεως.

ᾨδὴ ς'. Μαινομένην κλύδωνι
Θεωρίας δόγματι, πολιτείας πράξεσι φαιδραῖς, τοῦ Χριστοῦ Ἀπόστολε λαμπόμενος, τοὺς ἐν βυθῷ τῆς ἀγνωσίας ἐφώτισας.

Ἐπιστέλλεις ἅπασι, τοῖς ἀνθρώποις τὴν φωτιστικήν, καὶ δογμάτων ἔμπλεων τοῦ Πνεύματος ἐπιστολήν, Ἱεροφάντα θεσπέσιε.

Ὁ θεόπτης φθέγγεται, οὐρανὸς τις ὥσπερ λογικός, τοῦ Θεοῦ τὴν δόξαν διηγούμενος, τοῦ δι' ἡμᾶς σαρκὶ φανέντος τὰ θαύματα.

Θεοτοκίον
Παναγία Δέσποινα, Θεοτόκε ῥῦσαί με φθορᾶς, καὶ παθῶν τὸν τάραχον κατεύνασον, ἡ τὴν πηγὴν τῆς ἀπαθείας κυήσασα.

Κοντάκιον Ἦχος α'. Χορὸς Ἀγγελικὸς
Ἐκ ῥίζης εὐκλεοῦς,θεοδώρητον κλῆμα, ἀνέτειλας ἡμῖν, τοῦ Κυρίου αὐτόπτα, Ἀπόστολε θεάδελφε, τοῦ Χριστοῦ κήρυξ πάνσοφε, τρέφων ἅπαντα, κόσμον καρποῖς σου τῶν λόγων, τὴν ὀρθόδοξον, πίστιν Κυρίου διδάσκων, ὡς μύστης τῆς χάριτος.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν
Τῇ ΙΘ΄ τοῦ αὐτοῦ μηνὸς, μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἰούδα
Στίχοι:
Καὶ συγγενείᾳ, καὶ χορῷ αὐχεῖν ἔχεις, Χριστοῦ μαθητῶν, ὦ Ἰούδα, καὶ πάθει.
Κλήσις τριπλῆ σοι καὶ τριπλοῦν μάκαρ πάθος,nἌρσις δέσις τε καὶ τρίτον τόξου τάσις.
Ἐννεακαιδεκάτη βελέεσσιν Ἰούδας θνήσκει.
Οὗτος, ἐν μὲν τῷ κατὰ Λουκᾶν Εὐαγγελίῳ καὶ ταῖς Πράξεσιν, Ἰούδας Ἰακώβου ἐπονομάζεται. Παρὰ δὲ Ματθαίῳ καὶ Μάρκῳ, Θαδδαῖος, καὶ Λεββαῖος, ἀδελφὸς κατὰ σάρκα χρηματίζων τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ υἱὸς Ἰωσὴφ τοῦ Μνήστορος, ἀδελφὸς δὲ γνήσιος Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, ὁ καὶ τὴν φωτιστικὴν καὶ δογματικὴν ἔμπλεων τοῦ Πνεύματος ἅπασιν ἐπιστείλας ἐπιστολήν. Οὗτος, παρ’ αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ εἰς τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου, ἀποσταλεὶς, καὶ ὡς ἀδελφὸς καὶ μυσταγωγὸς, πυρωθεὶς ταῖς αὐτοῦ λαμπρότησιν ὡς ἄνθραξ, πᾶσαν πλάνην κατέφλεξε, καὶ τοὺς πιστοὺς κατεφώτισεν. Ἕλκων γὰρ τὸν ζυγὸν τοῦ Σωτῆρος, καὶ τὴν αὔλακα τέμνων, καὶ σπείρας τὸν σπόρον τῆς εὐσεβείας εἰς πᾶσαν τὴν οἰκουμένην, πολὺν ἤνεγκε τὸν καρπόν. Διὸ τῇ τε μέσῃ τῶν ποταμῶν, [τῇ Μεσοποταμία δηλαδή] καὶ τὰ ὅμορα ἔθνη καταφωτίσας τῷ λόγῳ, καὶ κηρύξας τὸ Εὐαγγέλιον, τῇ Ἐδεσσηνῶν πόλει ἐνδημήσας, καὶ πρὸς Αὔγαρον τὸν Τοπάρχην πορευθεὶς τοῦ θεραπεῦσαι αὐτὸν, ὕστερον κατέλαβεν ἐν Ἀραρᾷ τῇ πόλει. Καὶ ὑπὸ τῶν ἀπίστων ἀναρτηθεὶς, καὶ τοξευθεὶς, τὸ πνεῦμα αὐτοῦ τῷ Θεῷ παρέθετο.

ᾨδὴ ζ'. Ὁ ὑπερυψούμενος
Τὸν θεοειδέστατον, μεθέξει Θεότητος, γενόμενον ἅπαντες,, Ἰούδαν ὑμνήσωμεν, ἐνθέως μελῳδοῦντες, ὁ Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.

Ἡ πνευματοκίνητος, καὶ θεόπνους γλῶσσά σου, τὸν κόσμον ἐπέστρεψε, Χριστοῦ τῷ κηρύγματι, ᾧ πάντες μελῳδοῦμεν· ὁ Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.

Νέμει σοι οὐράνιον, κληρουχίαν Κύριος, καὶ θρόνον ὑπέρλαμπρον, ἐν ᾧ καθεδούμενος, ἐνθέως μελῳδήσεις, ὁ Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.

Θεοτοκίον
Στόματι καὶ γνώμῃ σε, Θεοτόκον ἅπαντες, κηρύττομεν πάναγνε· Θεὸν γὰρ ἐγέννησας, ᾧ πάντες μελῳδοῦμεν· ὁ Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.

ᾨδὴ η'. Σοὶ τῷ παντουργῷ
Πλοῦτον τῶν ἐθνῶν, καὶ βασιλέων γέρας, εὔκλειαν ἀπείληφας, βοῶν Ἀπόστολε· Πάντα τὰ ἔργα, τὸν Κύριον ὑμνεῖτε, καὶ ὑπερυψοῦτε, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.

Ὅλην τὴν αὐγήν, τοῦ Παρακλήτου Μάκαρ, ἐδέξω φοιτήσασαν, κραυγάζων ἔνδοξε· Πάντα τὰ ἔργα, τὸν Κύριον ὑμνεῖτε, καὶ ὑπερυψοῦτε, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.

Ὕμνοις οἱ πιστοί, τὴν σοὶ δοθεῖσαν αἴγλην, Ἰούδα γεραίρομεν, προθύμως ψάλλοντες· Πάντα τὰ ἔργα, τὸν Κύριον ὑμνεῖτε, καὶ ὑπερυψοῦτε, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.

Θεοτοκίον
Δεῦτε καλλονήν, τοῦ Ἰακὼβ ὑμνῶμεν, Μαρίαν τὴν ἄχραντον, συμφώνως κράζοντες· Πάντα τὰ ἔργα, τὸν Κύριον ὑμνεῖτε, καὶ ὑπερυψοῦτε, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.

ᾨδὴ θ'. Ἡσαΐα χόρευε
Ἀπαστράπτων ἔνδοξε, φωτοχύτῳ Πνεύματος αὐγῇ, θαυμάτων τὰς ἀστραπάς, τῶν ὑπερφυῶν, τοῖς πάσιν ἀπέπεμπες, ὡς μαθητὴς τοῦ Ἐμμανουήλ, ὃν μεγαλύνοντες, σὲ θεόπτα μακαρίζομεν.

Σὺν Ἀγγέλων τάξεσι, παρεστῶτες οἱ θεοειδεῖς, αὐτόπται καὶ θεωροί, τοῦ μονογενοῦς, τοῦ σάρκα πτωχεύσαντος, ὑπὲρ ἡμῶν, τοῦτον ἐκτενῶς, νῦν ἱκετεύσατε, τοῦ σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Θεοτοκίον
Ὡς τεκοῦσα Πάναγνε, τῶν κτισμάτων τὸν Δημιουργόν, κατὰ παντὸς γεννητοῦ, φέρεις τὴν ἀρχήν, ἀσύγκριτον ἔχουσα, ὑπεροχὴν καὶ ὑπερφερῆ· ὅθεν τὸν τόκον σου, προσκυνοῦντές, σε δοξάζομεν.

Ἐξαποστειλάριον.
Γυναῖκες ἀκουτίσθητε.
Ἰούδαν τὸν Ἀπόστολον, καὶ Μαθητὴν θεάδελφον, τοῦ Παντοκράτορος Λόγου, τιμήσωμεν κατὰ χρέος, σὺν τούτῳ μακαρίζοντες, Παΐσιον τὸν Ὅσιον, τῶν Ἀσκητῶν τὸ καύχημα, τὸν Ἄγγελον ἐν ἀσκήσει, φανέντα ἐν τῇ ἐρήμῳ.

Θεοτοκίον.
Παρθένε Παναμώμητε, Ἀγγέλων ἀγαλλίαμα, τῶν Ἀποστόλων ἡ δόξα, καὶ τῶν Ὁσίων τὸ κράτος, ἀπαύστως καθικέτευε, τὸν Σὸν Υἱὸν καὶ Κύριον, τοῦ οἰκτειρῆσαι Ἄχραντε, ἡμαρτηκότα λαόν σου, δι’ ἄμετρον εὐσπλαγχνίαν.
ΑΙΝΟΙ.
Ἦχος α΄. Τῶν οὐρανίων ταγμάτων.
Ἀσματικοῖς ἐγκωμίοις τὸν ἀδελφὸν τοῦ Χριστοῦ, αἰνέσωμεν συμφώνως, φιλεόρτων οἱ δῆμοι, Ἰούδαν τὸν Ἀπόστολον Μαθητὴν, Ἀθλητήν τε λαμπρότατον· οὗτος πρεσβεύει ἀεὶ γὰρ ὑπὲρ ἡμῶν, τῶν πιστῶς τιμώντων τὴν μνήμην αὐτοῦ.

Τῶν χριστωνύμων τὰ πλήθη νῦν ἱερὰν ἑορτὴν, χαρμονικῶς τελοῦντες, ἀλαλάξωμεν πάντες, πιστῶς ἀνευφημοῦντες ψαλμοῖς καὶ ᾠδαῖς, τὸν Ἰούδαν τὸν Μάρτυρα, καὶ συγγενῆ τοῦ Κυρίου, ὅστις Αὐτὸν, ἱκετεύει τοῦ σωθῆναι ἡμᾶς.

Τὸν Μαθητὴν τοῦ Κυρίου Ἰούδαν μέλψωμεν· ὅτι τοῦ Παρακλήξτου, δεδεγμένος τὴν χάριν, ἐξέλμψε τῷ κόσμῳ οἷα περ φῶς, τῷ ἁγίῳ κηρύγματι, καὶ τοὺς ἐν σκότει τῆς πλάνης χειραγωγεῖ, πρὸς ἐπίγνωσιν τῆς πίστεως.

Ὡς ἀδελφὸν σε κληθέντα, καὶ νομιζόμενον, τοῦ ἐκ Παρθένου Κόρης, σαρκωθέντος Κυρίου, Ἰούδα θεηγόρε καὶ Μαθητὴν, καὶ Ἀπόστολον ἔνθεον, τῆς σωματώσεως τούτου τῆς ὑπὲρ νοῦν, κατὰ χρέος σε γεραίρομεν.

Δόξα. Ἦχος β΄.
Τῆς Ὑπερθέου Τριάδος, πεπληρωμένος μυστικῶς, Εὐαγγελίου ἐργάτης ὤφθης, καὶ ὑποφήτης θεοειδὴς, Ἀπόστολε Ἰούδα, αὐτόπτα καὶ Μαθητὰ τοῦ Χριστοῦ. Σὺ γὰρ, Ἀποστολικῷ διαπρέψας ἀξιώματι, πολλὰ ἔθνη προσῆξας Κυρίῳ, τοῖς λόγοις σου· τὸ δὲ εὐαγγελικὸν ἔργον διανύσας, τοῦ Παρακλήτου ὄργανον πέφηνας, λαῶν Ἀσίας φωτίζων τὴν διάνοιαν, πρὸς γνῶσιν τοῦ ἀληθοῦς Θεοῦ. Ὡς οὗν ἔχω παῤῥησίαν πρὸς τὸν Ἰησοῦν, ὡς ἀδελφὸς Αὐτοῦ, πρέσβευε σωθῆναι ἡμᾶς.

Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.

Δοξολογία μεγάλη καὶ Ἀπόλυσις.